به گزارش دوشنبه های دارویی برای پاسخ به این پرسش، باید به چند نکته اساسی توجه داشت:
کل بازار دارویی کشور شامل واردات و تولید داخل، به قیمت مصرف کننده، حدودا ۲۰۰ همت است.
این بازار را درقالب دلاری اگر بخواهیم درنظر بگیریم، با نرخ دلار میانگین ۴۰ هزارتومان (ترکیبی از ارز ترجیحی، نیما، توافقی و آزاد) حدود ۵ میلیارد دلار می توان تخمین زد.
بنابراین سرانه دارویی ایران، با هشتاد و پنج میلیون جمعیت، حداکثر ۶۰ دلار است.
اگر بخواهیم سهم داروهای برند و برندژنریکِ تولید داخل را درنظر بگیریم، آن هایی که با برند اصلی تولید می شوند، از انگشتان دو دست کمتر هستند و در خصوص داروهای برندژنریک، از آنجایی که فقط شرکت‌های دارای پروانه GMP، می‌توانند از نام برندژنریک استفاده کنند و با توجه به اینکه تعداد خطوط دارای GMP در کشورمان، کمتر از ۴۰ درصد خطوط تولید است، می‌توان گفت که شاید حدود ۴۰ درصد از داروهای تولید داخل، برند ژنریک است.
قیمت داروهای برند ژنریک حداکثر ۲۰ درصد بالاتر از قیمت پایه ژنریک همان دارو است.
بنابراین با توجه به ملاحظات بالا، اگر فرض کنیم ۴۰ درصد داروهای تولیدی، برند ژنریک هستند، با کاهش قیمت آنها به قیمت پایه ژنریک، حداکثر می توان ۱۵ همت صرفه جویی نمود.
اما نکته قابل توجه برای سیاستگذاران، اینکه واقعیت های بازار چنین حکایت می کند که چه بسا اختلاف قیمت داروهای برندژنریک و ژنریک، در بسیاری از موارد، نصف این میزان است و بنابراین، صرفه جویی ۱۵ همتی هم به شدت تقلیل پیدا می کند
منبع خبر: دوشنبه های دارویی / با تغییر برندژنریک به ژنریک، چه میزان صرفه جویی در هزینه های دارویی رخ می دهد؟
گردآوری و انتشار اخبار در این تارنما با هوش مصنوعی و ابزار های الکترونیکی اتوماتیک صورت می پذیرد و تمامی حقوق گردآوری و تالیف خبر متعلق به ناشر اصلی آن که در لینک فوق به آن اشاره شده است می باشد. در صورت نیاز به ارسال جوابیه یا توضیح تکمیلی علیه یا له مطلب منتشر شده صرفا از طریق مرجع اصلی خبر اقدام نمایید.
نظرات کاربران