یک بیماری و چند راه ابتلا
این را دکتر آمیتیس رمضانی، متخصص بیماری‌های عفونی و گرمسیری در گفت‌و‌گو با جام‌جم می‌گوید که معتقد است رعایت چند راه پیشگیری ساده، می‌تواند احتمال ابتلا به این ویروس در افراد را به حداقل‌ترین حالت ممکن برساند.
این روزها ویروس HPV یا همان ویروس زگیل تناسلی، بیشتر از هر وقت دیگری بر سر زبان‌ها افتاده است. این ویروس از چه نظر می‌تواند اهمیت داشته‌باشد؟
ویروس پاپیلومای انسانی، بیش از ۲۰۰ نوع دارد که ۴۰نوع آن از طریق رابطه جنسی منتقل می‌شود و ناحیه تناسلی را درگیر می‌کند. برای همین هم اسم این ویروس که می‌آید، ذهن همه افراد درگیر تنها این ۴۰ نوع می‌شود؛ چون بیشتر شیوع و نمود را داشته و طبیعتا اهمیت بیشتری هم برایمان دارد.
علاوه بر شیوع، خطرناک هم هست؟
واقعیت این است که این ویروس‌ها دو گروه کم‌خطر و پرخطر دارند؛ نوع کم‌خطر آنها مانند ویروس شماره ۶و۱۱ است که بیماری خطرناکی ایجاد نمی‌کند، سرطانی نیست و تنها با ظهور زگیل، ظاهر ناخوشایندی در ناحیه تناسلی فرد مبتلا ایجاد می‌کنند؛ ضمن این‌که حامل ویروس است و می‌تواند این بیماری را به فرد دیگری هم انتقال بدهد.
و نوع پرخطر آن؟
برخی از انواع این ویروس‌ها مانند نوع ۱۶، ۱۸، ۳۱ و… از انواع پرخطر ویروس HPV هستند اما چرا مهم است؟ چون می‌توانند عامل بیماری‌زایی از‌جمله ایجادکننده سرطان دهانه رحم باشند ولی به‌طور کلی، ما با انواع بی‌خطر این ویروس بیشتر مواجه هستیم.
ابتلا به این ویروس، علامتی هم دارد؟
عفونتی که این ویروس‌ها ایجاد می‌کنند، اغلب بدون علامت هستند و خود فرد اصلا متوجه ابتلا به آن نمی‌شود. مگر این‌که به مرحله ظهور زگیل‌ها برسد. در واقع همان‌قدر که بی‌علامت هستند، همان اندازه هم راحت درمان می‌شوند و به‌صورت خود‌به‌خودی بهبود پیدا می‌کنند و متوسط بین هشت‌ماه تا دو سال، چیزی بین ۸۰ تا ۹۰ درصد، به‌طور کامل از بین می‌روند. مگر انواع پرخطر آن‌که تمایل بیشتری به ماندگاری و تداوم و باقی ماندن در بدن دارند.
چقدر احتمال ابتلا به نوع پرخطر آن می‌تواند برای افراد وجود داشته باشد؟
بدیهی است که هرچقدر فرد از نظر جنسی فعال‌تر باشد، با افراد متعددی در ارتباط باشد و شریک جنسی ثابتی نداشته باشد، بیشتر در معرض خطر ابتلا به این ویروس آن هم از نوع پرخطرش قرار خواهد گرفت. از طرف دیگر، احتمال ابتلا به نوع پرخطر این ویروس در فردی که شریک جنسی ثابتی دارد، به مراتب کمتر است.
راه انتقال این ویروس فقط به رابطه جنسی پرخطر محدود می‌شود؟
هنوز که هنوز است ما یک پاسخ قطعی برای این‌که بگوییم تمام راه‌های انتقال HPV را شناخته‌ایم، نداریم. البته که اصلی‌ترین راه انتقال ازطریق رابطه جنسی است وطبیعتا هرچه فرد از نظرجنسی فعال‌تر باشد،ریسک ابتلا هم بیشتر است اما راه‌های دیگری هم وجود دارد.مثلا یکی ازراه‌های انتقال بیماری، انتقال افقی است؛یعنی چه؟ یعنی انتقال بیماری از طریق اشیا و وسایل آلوده که فرد به آن وسیله دست می‌زند و دست آلوده‌اش به قسمت‌های مختلف بدن برخورد می‌کند. انتقال ویروس از طریق یک توالت‌فرنگی که افراد زیادی از آن استفاده می‌کنند یا مراکز آرایشی بهداشتی که بهداشت خوبی ندارند هم می‌تواند امکان‌پذیر باشد.
و رعایت بهداشت شخصی، چقدر می‌تواند در پیشگیری از ابتلا به این ویروس و این بیماری تأثیرگذار‌باشد؟
طبیعتا بسیار اهمیت دارد؛ چنان‌که شست‌و‌شوی دست‌ها نه تنها از ویروس HPV که از ابتلا به بسیاری از بیماری‌های عفونی مانند ویروس‌های گوارشی، تنفسی، جلدی و… هم جلوگیری می‌کند؛ ضمن این‌که بسیاری از انواع این ویروس، با الکل ضدعفونی می‌شود و از بین می‌رود، مگر انواع بدقلق آن مانند تایپ ۱۶ که مقاوم است.
یکی از دغدغه‌های افراد، احتمال خطر و ابتلا به این ویروس در استخر است؛ شما آن را تایید می‌کنید؟
خیر؛ حضور در استخر و آب استخر، به‌هیچ عنوان نمی‌توان خطر ابتلا به ویروس HPV را داشته باشد.
با در‌نظر گرفتن راه‌های مختلف انتقال، پس نگاه اغلب مردم به این بیماری و نحوه ابتلا به آن، نگاه نادرستی‌است؟
بله همین‌طور است! ما با چه بسیار افرادی مواجه بودیم که تماس جنسی نداشته‌اند اما به این بیماری مبتلا شده‌اند. این موضوع نشان می‌دهد که ما در مورد زگیل تناسلی، نگاه اشتباهی داریم و در اولین تصور، ذهن‌مان به رابطه خارج از عرف می‌رود در صورتی‌که این‌طور نیست و راه‌های ابتلای دیگری هم وجود دارد. به نظر می‌رسد که ما در رابطه با این بیماری، به یک اصلاح فرهنگ نیاز داریم.
در میان راه‌های جلوگیری از ابتلا به این ویروس، واکسیناسیون، چه جایگاهی دارد؟
بسیار تأثیرگذار است و به‌شدت توصیه می‌شود؛ در واقع با وجود این‌که در برنامه ایمن‌سازی ملی هنوز وجود ندارد اما در کشور موجود و در دسترس است. سال‌هاست که واکسن HPV به‌عنوان یکی از مؤثرترین روش‌های پیشگیری از این بیماری‌ها در بسیاری از کشور‌ها به برنامه‌های واکسیناسیون ملی اضافه شده و این موضوع به‌طور جدی در ایران نیز در دست بررسی است. آنچه مشخص است این‌که واکسن این ویروس، از ابتلا به انواع کم‌خطر و از آن مهم‌تر نوع پرخطر ویروس جلوگیری می‌کند.
و نهایتا درمان! سیر درمانی بیماران مبتلا به این ویروس، چطور پیش می‌رود؟
طبیعتا اگر بدخیم باشد (که البته بسیار کم و نادرست) که رویکرد خاص خودش را دارد اما به‌طور کلی، ویروس HPV و اغلب ویروس‌ها، درمان اختصاصی ندارند و قرار نیست ما ویروس را ریشه‌کن کنیم بلکه باید علامت‌ها و نشانه‌هایش را درمان می‌کنیم. چنانچه در این ویروس هم درمان آن محدود به درمان ظاهری آن می‌شود و از روش‌های مختلف مانند ژل و محلول تا جراحی و لیزر و… زگیل‌های ناحیه تناسلی از بین برده می‌شود. یعنی درمان این ویروس فقط مسأله ظاهری است و تقریبا خطری فرد را تهدید نمی‌کند.
این روزها ویروس HPV یا همان ویروس زگیل تناسلی، بیشتر از هر وقت دیگری بر سر زبان‌ها افتاده است. این ویروس از چه نظر می‌تواند اهمیت داشته‌باشد؟
ویروس پاپیلومای انسانی، بیش از ۲۰۰ نوع دارد که ۴۰نوع آن از طریق رابطه جنسی منتقل می‌شود و ناحیه تناسلی را درگیر می‌کند. برای همین هم اسم این ویروس که می‌آید، ذهن همه افراد درگیر تنها این ۴۰ نوع می‌شود؛ چون بیشتر شیوع و نمود را داشته و طبیعتا اهمیت بیشتری هم برایمان دارد.
علاوه بر شیوع، خطرناک هم هست؟
واقعیت این است که این ویروس‌ها دو گروه کم‌خطر و پرخطر دارند؛ نوع کم‌خطر آنها مانند ویروس شماره ۶و۱۱ است که بیماری خطرناکی ایجاد نمی‌کند، سرطانی نیست و تنها با ظهور زگیل، ظاهر ناخوشایندی در ناحیه تناسلی فرد مبتلا ایجاد می‌کنند؛ ضمن این‌که حامل ویروس است و می‌تواند این بیماری را به فرد دیگری هم انتقال بدهد.
و نوع پرخطر آن؟
برخی از انواع این ویروس‌ها مانند نوع ۱۶، ۱۸، ۳۱ و… از انواع پرخطر ویروس HPV هستند اما چرا مهم است؟ چون می‌توانند عامل بیماری‌زایی از‌جمله ایجادکننده سرطان دهانه رحم باشند ولی به‌طور کلی، ما با انواع بی‌خطر این ویروس بیشتر مواجه هستیم.
ابتلا به این ویروس، علامتی هم دارد؟
عفونتی که این ویروس‌ها ایجاد می‌کنند، اغلب بدون علامت هستند و خود فرد اصلا متوجه ابتلا به آن نمی‌شود. مگر این‌که به مرحله ظهور زگیل‌ها برسد. در واقع همان‌قدر که بی‌علامت هستند، همان اندازه هم راحت درمان می‌شوند و به‌صورت خود‌به‌خودی بهبود پیدا می‌کنند و متوسط بین هشت‌ماه تا دو سال، چیزی بین ۸۰ تا ۹۰ درصد، به‌طور کامل از بین می‌روند. مگر انواع پرخطر آن‌که تمایل بیشتری به ماندگاری و تداوم و باقی ماندن در بدن دارند.
چقدر احتمال ابتلا به نوع پرخطر آن می‌تواند برای افراد وجود داشته باشد؟
بدیهی است که هرچقدر فرد از نظر جنسی فعال‌تر باشد، با افراد متعددی در ارتباط باشد و شریک جنسی ثابتی نداشته باشد، بیشتر در معرض خطر ابتلا به این ویروس آن هم از نوع پرخطرش قرار خواهد گرفت. از طرف دیگر، احتمال ابتلا به نوع پرخطر این ویروس در فردی که شریک جنسی ثابتی دارد، به مراتب کمتر است.
راه انتقال این ویروس فقط به رابطه جنسی پرخطر محدود می‌شود؟
هنوز که هنوز است ما یک پاسخ قطعی برای این‌که بگوییم تمام راه‌های انتقال HPV را شناخته‌ایم، نداریم. البته که اصلی‌ترین راه انتقال ازطریق رابطه جنسی است وطبیعتا هرچه فرد از نظرجنسی فعال‌تر باشد،ریسک ابتلا هم بیشتر است اما راه‌های دیگری هم وجود دارد.مثلا یکی ازراه‌های انتقال بیماری، انتقال افقی است؛یعنی چه؟ یعنی انتقال بیماری از طریق اشیا و وسایل آلوده که فرد به آن وسیله دست می‌زند و دست آلوده‌اش به قسمت‌های مختلف بدن برخورد می‌کند. انتقال ویروس از طریق یک توالت‌فرنگی که افراد زیادی از آن استفاده می‌کنند یا مراکز آرایشی بهداشتی که بهداشت خوبی ندارند هم می‌تواند امکان‌پذیر باشد.
و رعایت بهداشت شخصی، چقدر می‌تواند در پیشگیری از ابتلا به این ویروس و این بیماری تأثیرگذار‌باشد؟
طبیعتا بسیار اهمیت دارد؛ چنان‌که شست‌و‌شوی دست‌ها نه تنها از ویروس HPV که از ابتلا به بسیاری از بیماری‌های عفونی مانند ویروس‌های گوارشی، تنفسی، جلدی و… هم جلوگیری می‌کند؛ ضمن این‌که بسیاری از انواع این ویروس، با الکل ضدعفونی می‌شود و از بین می‌رود، مگر انواع بدقلق آن مانند تایپ ۱۶ که مقاوم است.
یکی از دغدغه‌های افراد، احتمال خطر و ابتلا به این ویروس در استخر است؛ شما آن را تایید می‌کنید؟
خیر؛ حضور در استخر و آب استخر، به‌هیچ عنوان نمی‌توان خطر ابتلا به ویروس HPV را داشته باشد.
با در‌نظر گرفتن راه‌های مختلف انتقال، پس نگاه اغلب مردم به این بیماری و نحوه ابتلا به آن، نگاه نادرستی‌است؟
بله همین‌طور است! ما با چه بسیار افرادی مواجه بودیم که تماس جنسی نداشته‌اند اما به این بیماری مبتلا شده‌اند. این موضوع نشان می‌دهد که ما در مورد زگیل تناسلی، نگاه اشتباهی داریم و در اولین تصور، ذهن‌مان به رابطه خارج از عرف می‌رود در صورتی‌که این‌طور نیست و راه‌های ابتلای دیگری هم وجود دارد. به نظر می‌رسد که ما در رابطه با این بیماری، به یک اصلاح فرهنگ نیاز داریم.
در میان راه‌های جلوگیری از ابتلا به این ویروس، واکسیناسیون، چه جایگاهی دارد؟
بسیار تأثیرگذار است و به‌شدت توصیه می‌شود؛ در واقع با وجود این‌که در برنامه ایمن‌سازی ملی هنوز وجود ندارد اما در کشور موجود و در دسترس است. سال‌هاست که واکسن HPV به‌عنوان یکی از مؤثرترین روش‌های پیشگیری از این بیماری‌ها در بسیاری از کشور‌ها به برنامه‌های واکسیناسیون ملی اضافه شده و این موضوع به‌طور جدی در ایران نیز در دست بررسی است. آنچه مشخص است این‌که واکسن این ویروس، از ابتلا به انواع کم‌خطر و از آن مهم‌تر نوع پرخطر ویروس جلوگیری می‌کند.
و نهایتا درمان! سیر درمانی بیماران مبتلا به این ویروس، چطور پیش می‌رود؟
طبیعتا اگر بدخیم باشد (که البته بسیار کم و نادرست) که رویکرد خاص خودش را دارد اما به‌طور کلی، ویروس HPV و اغلب ویروس‌ها، درمان اختصاصی ندارند و قرار نیست ما ویروس را ریشه‌کن کنیم بلکه باید علامت‌ها و نشانه‌هایش را درمان می‌کنیم. چنانچه در این ویروس هم درمان آن محدود به درمان ظاهری آن می‌شود و از روش‌های مختلف مانند ژل و محلول تا جراحی و لیزر و… زگیل‌های ناحیه تناسلی از بین برده می‌شود. یعنی درمان این ویروس فقط مسأله ظاهری است و تقریبا خطری فرد را تهدید نمی‌کند.
منبع خبر: جام جم / یک بیماری و چند راه ابتلا
گردآوری و انتشار اخبار در این تارنما با هوش مصنوعی و ابزار های الکترونیکی اتوماتیک صورت می پذیرد و تمامی حقوق گردآوری و تالیف خبر متعلق به ناشر اصلی آن که در لینک فوق به آن اشاره شده است می باشد. در صورت نیاز به ارسال جوابیه یا توضیح تکمیلی علیه یا له مطلب منتشر شده صرفا از طریق مرجع اصلی خبر اقدام نمایید.
نظرات کاربران