در جوامع پیشرفته غربی و از جمله مثلا مراکز NHS اولین تابلو در بدو ورود حمایت و تکریم از تلاش پرسنل و سپس اشاره محکم به تعقیب جزایی و کیفری هرگونه آزار کلامی و فیزیکی به پرسنل است. سرعت واکنش نیروهای بازدارنده مستقر در مراکز عمدتا کمتر از یک دقیقه پس از مشاهده آزار است و هیچ ضابط انتظامی و یا قاضی کوچکترین مماشات و تخفیف در برخورد ندارند و حتی اگر عامل واقعه قصور و اشتباه کادر درمان باشد، اما برخورد با فرد مهاجم (کلامی یا فیزیکی) در اولویت است و سپس یک محکمه تخصص خوش‌نام و معتمد طرفین (نظام پزشکی) به علت وقوع در صورت وجود شکایت می‌پردازد و آنها هم در صدور محکومیت و یا برائت تعارف ندارند. فقط فرقش در این است که اگر سازمان نظام پزشکی آنها حکم به محکومیت کادر درمان در وقوع حادثه بدهد، یک تشکیلات حقوقی و روان‌پزشکی قوی هم برای طی مراحل اجرای حکم در اختیار محکوم علیه قرار می‌گیرد تا زندگی‌اش از هم نپاشد.
بنابرین راهکار دو تاست:
۱. تدوین و تصویب قوانین مناسب و متناسب برای دفاع از کادر درمان در مقابل آزار و تهاجم از هر نوعی حتی اگر قصور پزشکی واقع شده باشد، اما به قصوری بوده به آن هم عادلانه و بی تعارف رسیدگی شود. قوانین باید نمود و اجرای فوری و مستقیم و بدون بروکراسی استحاله گرا داشته باشند. قوانین باید دائما اعلام، ذکر و آموزش داده شوند. هم مردم، هم کادر درمان و هم دستگاه‌های خدماتی، انتظامی و قضایی و رسانه‌ها باید از آن مطلع و تشویق به اقدام فوری و خارج از رویه‌های عادی و زمان‌بر شوند.
قوانین به دو صورت بازدارنده و سپس کیفری در صورت وقوع وضع شوند و جرائم در حق کادر درمان همان در آنچه در حق نیروی پلیس است با تشدید حکم و تسریع در اجرا اعمال شوند. قوانین باید در صورت بروز درگیری که عاملش کادر درمان نبوده و مهاجم آسیب دیده به نفع کادر درمان از پیگیری آسیب صرف نظر کند و مهاجم محکوم هم بشود. در خصوص قوانین مجلس و دولت می‌توانند ابتدا مطالعه تطبیقی انجام دهند.
۲. فرهنگ سازی در این مورد تا حد زیادی بدوا ریشه در وجود قوانین متناسب دارد و اعمال قوانین خود گام اول در فرهنگ سازی است. در مرحله بعد آموزش کادر درمان و رعایت شان آنها و عواقب هجمه به آنان باید صورت گیرد. بهتر است از کتب مدرسه آغاز و در تمام رسانه‌های حقیقی و مجازی، کلاس‌های درس، دیوارهای شهر، منابر و غیره این موضوع به صورت دستور کار دائم تذکر و آموزش داده شود و البته برای همه گروه‌های حساس مثل پزشکان، کادر درمان، قضات، پلیس و معلمان.
از سوی دیگر فرهنگ سازی بین کادر درمان که جایگاه خود را نه بالا و نه پایین بلکه در سطح دید اجتماع و پیشینه تاریخی باید دیده شود و ضمن باور خود به فراگیری اخلاق پزشکی و رفتار مناسب شان حرفه‌ای خویش بپردازند تا خود موجب برانگیخته شدن یک هجمه بر علیه خویش نگردند. آموزش اخلاق پزشکی و رفتار و گفتار حرفه‌ای ضمنا از وظایف حکومت و نظام آموزش پزشکی و دانشگاه‌ها و اساتید است. در این حیطه، یک ضعف و قصور مفرط به چشم می‌خورد که منجر به رفتار و گفتار نامناسب و حداقل نامتناسب در شرایط خاص می‌شود. هرچند این نمی‌تواند بهانه برای آزار، توهین و یا برخورد فیزیکی با کادر درمان باشد، ولی نمی‌تواند باعث شکایت خدمت گیرنده از خدمتگزار سلامت شود.
فرهنگ سازی در جهان مدرن بدون همراهی رسانه‌ها، هنر و هنرمندان و چهره‌ها کار مشکلی است، اما با همراهی آنان تسهیل می‌شود. در عین حال باید اعتراف کرد سازمان نظام پزشکی که می‌بایست هم در تقنین مناسب پیگیر باشد و هم در فرهنگسازی ورود عملی و رسانه‌ای داشته باشد، بسیار منفعل و بدون تاثیر عمل کرده و هیچ برنامه چشم انداز و یا استراتژیک در این دو زمینه ندارد و تنها به عکس العمل‌های بی یا کم خاصیت مقطعی و صدور بیانیه و سخنرانی‌های خود تبلیغی در هنگام وقوع جرائم علیه کادر درمان بسنده کرده است.
حمایت از کادر درمان یک عزم ملی و یک اراده حکومتی می‌خواهد که هنوز هیچ کدام به حد کفایت و اثرگذاری خود نرسیده و حتی خود کادر درمان نیز تسلیم شرایط شده‌اند.»
پایان پیام/
منبع خبر: ایران پزشک / دو راهکار برای کاهش خشونت علیه کادر بهداشت و درمان: تامین قانون مناسب و فرهنگ سازی
گردآوری و انتشار اخبار در این تارنما با هوش مصنوعی و ابزار های الکترونیکی اتوماتیک صورت می پذیرد و تمامی حقوق گردآوری و تالیف خبر متعلق به ناشر اصلی آن که در لینک فوق به آن اشاره شده است می باشد. در صورت نیاز به ارسال جوابیه یا توضیح تکمیلی علیه یا له مطلب منتشر شده صرفا از طریق مرجع اصلی خبر اقدام نمایید.
نظرات کاربران