در روزهایی که شفافیت، اطلاع‌رسانی و تعامل با رسانه‌ها به‌عنوان شاخص‌های کلیدی حکمرانی صنفی شناخته می‌شوند، برخی تشکل‌های حوزه سلامت نشان داده‌اند که ارتباط مؤثر با رسانه نه یک تجمل، بلکه ضرورتی برای اعتبار و پایداری نهادی است.
نمونه‌ی روشن این رویکرد را می‌توان در رفتار اتحادیه بازرگانان تجهیزات پزشکی ایران مشاهده کرد. این اتحادیه پیش از برگزاری انتخابات خود، با صدور اطلاعیه رسمی و دعوت از خبرنگاران تخصصی، ضمن احترام به نقش رسانه‌ها، مسیر اطلاع‌رسانی را شفاف و در دسترس قرار داد. برگزاری مجامع عمومی با حضور خبرنگاران، ارائه‌ی گزارش عملکرد، خزانه‌داری و بازرس، و حتی اعلام رسمی نتایج انتخابات با جزئیات کامل، نشان از رویکردی مدرن و مسئولانه در قبال افکار عمومی صنف دارد.
در کنار آن، انجمن تولید و صادرات تجهیزات پزشکی (آمدال) نیز با برگزاری مجمع عمومی و دعوت از اصحاب رسانه، گامی مثبت در مسیر تعامل حرفه‌ای برداشت. خبرنگاران در این مراسم نه‌تنها به عنوان ناظر، بلکه به‌عنوان پل ارتباطی میان صنعت و جامعه مورد احترام قرار گرفتند. اختصاص جایگاه ویژه برای رسانه‌ها، ارائه‌ی توضیحات مستند درباره عملکرد انجمن و فراهم‌کردن زمینه‌ی پوشش خبری آزاد، نشان داد که این تشکل به نقش اطلاع‌رسانی و بازتاب شفاف عملکرد خود آگاه است.
اما در سوی دیگر، اتحادیه تولیدکنندگان و صادرکنندگان تجهیزات پزشکی ایران (ایزومی) متأسفانه مسیری متفاوت را برگزیده است. بر اساس شنیده‌ها، مجمع انتخابات این اتحادیه در اواخر مهرماه ۱۴۰۴ برگزار شده و از میان حدود ۱۱۰ عضو فعال، تنها حدود ۶۰ نفر در جلسه حضور داشته‌اند. نکته‌ی قابل تأمل آن است که علی‌رغم گذشت چندین روز از برگزاری این انتخابات، هیچ اطلاع‌رسانی رسمی در رسانه‌های عمومی یا تخصصی حوزه سلامت منتشر نشده است و خبرنگاران نیز از حضور در این مجمع بی‌اطلاع بوده‌اند.
چنین رویه‌ای، در عصر ارتباطات و رسانه، نه‌تنها غیرقابل‌توجیه بلکه نشانه‌ی نادیده‌گرفتن مسئولیت اجتماعی تشکل‌ها در قبال اعضا و افکار عمومی است. اگر اتحادیه‌های مشابه همچون بازرگانان و انجمن تولید و صادرات توانسته‌اند مجامع خود را با حضور رسانه‌ها برگزار کنند، این پرسش جدی مطرح می‌شود که چرا اتحادیه‌ای با سابقه‌ی طولانی و جایگاه مهم در شورای سیاست‌گذاری نمایشگاه ایران‌هلث باید رسانه‌ها را از ابتدایی‌ترین حق اطلاع‌رسانی محروم کند؟
شفافیت انتخاباتی در تشکل‌های صنفی فقط یک رفتارو ژست رسانه‌پسند نیست، بلکه بخشی از حق دانستن اعضا و ذی‌نفعان است. همان‌گونه که در نهادهای دموکراتیک، اطلاع‌رسانی انتخابات تضمین‌کننده سلامت فرایندهاست، در ساختارهای صنفی نیز این اصل، پایه‌ی مشروعیت و مقبولیت تصمیمات جمعی به‌شمار می‌آید. مجمعی که در سکوت برگزار شود، ولو قانونی، از منظر اعتماد عمومی میتواند در دراز مدت دچار خلل شود.
برخی ناظران معتقدند که تداوم حضور بنیان‌گذاران سالخورده در ترکیب هیات‌مدیره و عدم ورود نسل جدید مدیران میتواند یکی از دلایل فاصله گرفتن برخی تشکل ها از فضای رسانه‌ای و فناوری‌محور امروز باشد. در حالی که در جهان، تشکل‌ها برای توسعه‌ی ارتباطات سازمانی از رسانه‌ها به‌عنوان بازوی شفافیت و اعتمادسازی استفاده می‌کنند، گویی بخشی از بدنه‌ی صنفی تجهیزات پزشکی هنوز در گذشته سیر می‌کند.
رسانه فقط روایتگر نیست؛ تولیدکننده سرمایه اجتماعی است. هر بار که تشکلی درهای خود را به روی رسانه‌ها باز می‌کند، در واقع به اعضا می‌گوید که چیزی برای پنهان‌کردن ندارد. این شفافیت، به‌مرور به اعتماد، و اعتماد به انسجام صنفی منجر می‌شود ؛ حلقه‌ای که نبود آن، بسیاری از تشکل‌های قدیمی را به رکود کشانده است.
تجربه نشان داده است که تشکل‌ها در گذر زمان، شبیه روسا و دبیران خود می‌شوند؛ چه در نوع نگاه به رسانه، چه در میزان شفافیت و حتی در روحیه تعامل یا انزوا. اگر رییس یک تشکل، باور به گفت‌وگو و پاسخ‌گویی داشته باشد، اعضا نیز به همان سمت حرکت می‌کنند. برعکس، زمانی که نگاه مدیران ارشد محدود به دایره‌ای بسته از افراد و تصمیم‌ها شود، تشکل از پویایی و اعتماد عمومی فاصله می‌گیرد.
در واقع، سبک مدیریت روسا، نقش تعیین‌کننده‌ای در جهت‌گیری رسانه‌ای و اجتماعی هر تشکل دارد. مدیرانی که رسانه را «چشم ناظر صنف» می‌دانند، از نقد استقبال می‌کنند و با انتشار مستند عملکرد خود، سرمایه اجتماعی تشکل را افزایش می‌دهند. در مقابل، مدیرانی که رسانه را مزاحم یا بی‌فایده می‌پندارند، نه‌تنها دیوار بی‌اعتمادی میان صنف و جامعه می‌سازند، بلکه فرصت دیده‌شدن و اثرگذاری صنف را نیز از بین می‌برند.
در فضای امروز، تشکل‌های صنفی نیازمند مدیرانی رسانه‌فهم، پاسخ‌گو و نسل‌نو هستند؛ کسانی که بتوانند میان سنت صنفی و اقتضائات دنیای دیجیتال پیوند برقرار کنند و از رسانه به‌عنوان ابزار سیاست‌گذاری، نه تهدید، استفاده کنند.
در نهایت، قدم اول در مسیر اصلاح و نوسازی تشکل‌ها، احترام به اصل ارتباط و شفافیت است. رسانه‌ها نه دشمن که شریک توسعه‌اند؛ و تشکلی که رسانه را نادیده می‌گیرد، در واقع پل ارتباطی خود با افکار عمومی، دولت و حتی اعضایش را تخریب می‌کند. امید است تشکل‌های صنفی تجهیزات پزشکی با الگو گرفتن از نمونه‌های موفق، جایگاه رسانه را به رسمیت بشناسند و در مسیر اطلاع‌رسانی، گامی به سوی اعتمادسازی و بلوغ نهادی بردارند.
در روزگاری که قدرت در شفافیت نهفته است، تنها تشکل‌هایی ماندگار خواهند بود که با رسانه گفت‌وگو کنند، نه آن‌هایی که از آن گریزانند.
منبع اصلی خبر : رسانه ریان (RIAN.ir)
