وی ادامه داد: امروزه خود کنترلی دیابت در هر دو نوع آن، نقش مهمی در مدیریت بیماری دارد. رژیم درمانی که شامل عناصر طبی (پایش گلوکز خون به صورت مرتب، مصرف داروها و انسولین) و عناصر سبک زندگی (رژیم غذایی و ورزش) است در مدیریت بیماری نقش کلیدی را ایفا می‌کند. این در حالی است که برای افراد مبتلا به دیابت، کنترل عناصر سبک زندگی دشوارتر بوده و بیشتر از عناصر طبی می تواند به کیفیت زندگی آنها کمک نماید،، یعنی عدم توجه کافی به رژیم غذایی و سبک زندگی فعالانه بیشتر از توجه ناکافی به مصرف داروها و انسولین، می‌تواند زیان بار باشد.
این استاد دانشگاه بیان کرد: بر اساس مطالعات، با تغییر سبک زندگی می‌توان از بروز دیابت نوع ۲ پیشگیری کرد و در افراد مبتلا نیز کیفیت زندگی، امید به زندگی و طول عمر فرد با این روش افزایش پیدا می‌کند. ساده‌ترین راه که آثار کوتاه مدت و رضایت بخشی برای بیمار دارد، اما در بلند مدت می‌تواند زیان بار باشد، مصرف بیش از حد انسولین است.
دکترای روان شناسی بالینی گفت: علائم روان شناختی کاهش اثربخشی انسولین یا در دسترس نبودن انسولین برای بدن و در نتیجه افزایش قند خون، حمله‌های پانیک (اضطرابی) و افسردگی است.
آهنگری افزود: مهم‌ترین نشانه‌های روان شناختی دیابت، افسردگی اساسی و اختلالات شناختی است. در میان بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲، افسردگی ۲ تا ۴ برابر بیشتر از جمعیت عمومی است. در افراد افسرده، میزان مرگ و میر، ۲ برابر جمعیت عمومی است. اگرچه دلیل این ارتباط هنوز مشخص نیست، اما بیماران مبتلا به دیابت نوع یک که افسردگی شدید دارند، بیشتر احتمال دارد که دیابت آنها به خوبی کنترل نشود.
پژوهشگر بیماری‌های روان تنی بیان کرد: دوره‌های مکرر افت قند خون و هم افزایش قند خون به طور مزمن با اختلال عصبی شناختی همراه است. بر اساس چند مطالعه، مدیریت بهتر قند ممکن است باعث بهبود وضعیت شناختی شود.
دکترای روان شناسی بالینی ادامه داد: علائم اختلال اضطراب منتشر یا GAD نیز اغلب در بیماران مبتلا به دیابت مشاهده می‌شود و این افراد امکان دارد علائمی مانند گرسنگی، دوبینی یا تاری دید، عدم تعادل و مشکل در واضح صحبت کردن را گزارش کنند. مطالعات انجام شده و مقالات به وضوح این مساله را تصریح می‌کند که ویژگی‌های شخصیتی که پیش بین قدرتمندی در ابتلا به دیابت و تبعیت ضعیف درمانی است، می‌بایست هدف مداخلات موثر قرار گیرد. الگوی شخصیتی موسوم به نوع D یا پریشان که با خصایصی مانند هیجان پذیری منفی بالا، حساسیت نسبت به طرد اجتماعی و رفتارهای ناسالم مشخص می‌شود، همبستگی مثبت و معناداری با ابتلا به دیابت و تبعیت درمانی ضعیف دارد و از آنجا که در درمان دیابت هدف اصلی بالا بردن تبعیت درمانی است، به نظر می‌رسد تغییر موضع از این امر به صرفا تجویز و مصرف داروها، ما را هرچه بیشتر از هدف اصلی و غایی در درمان این بیماری دور می‌کند.
این استاد دانشگاه اظهار کرد: درمان اثربخش دیابت، یک کار تیمی و بین رشته‌ای و متشکل از متخصص غدد، تغذیه و روان شناسی است و می‌طلبد تا جنبه‌های گوناگون جسمانی، رفتاری و هیجانی را به طور همزمان پوشش دهند و جوامع علمی همواره به دنبال بهره‌گیری از یافته‌های اخیرعلمی در درمان بیماری‌ها هستند.
آهنگری گفت: از طرفی شیوع دیابت در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی دو برابر جمعیت عادی است. البته هیچ شواهدی وجود ندارد که دیابت در ابتلا به اسکیزوفرنی نقش داشته باشد؛ در واقع آن‌چه این رابطه را بهتر توضیح می‌دهد، آثار دارویی و مسائل مربوط به سبک زندگی است.
پایان پیام/
منبع خبر: ایران پزشک / عدم توجه به سبک زندگی سالم برای بیماران دیابتی زیان‌بارتر است
گردآوری و انتشار اخبار در این تارنما با هوش مصنوعی و ابزار های الکترونیکی اتوماتیک صورت می پذیرد و تمامی حقوق گردآوری و تالیف خبر متعلق به ناشر اصلی آن که در لینک فوق به آن اشاره شده است می باشد. در صورت نیاز به ارسال جوابیه یا توضیح تکمیلی علیه یا له مطلب منتشر شده صرفا از طریق مرجع اصلی خبر اقدام نمایید.
نظرات کاربران