این مطالعه نتایج یک کارآزمایی بالینی تصادفی و چندمرکزی (ESTIMABL2) را بررسی می‌کند که در آن اثربخشی پیگیری بدون ید رادیواکتیو (¹³¹I) پس از تیروئیدکتومی در بیماران مبتلا به سرطان تیروئید کم‌خطر با درمان استاندارد شامل ید رادیواکتیو مقایسه شده است.
زمینه و ضرورت مطالعه:
ید رادیواکتیو به طور گسترده‌ای برای از بین بردن بافت باقی‌مانده تیروئید و پیشگیری از عود سرطان تیروئید استفاده می‌شود. اما در بیماران کم‌خطر، که احتمال بازگشت سرطان کمتر از ۵٪ و مرگ‌ومیر مرتبط کمتر از ۲٪ است، نقش ید رادیواکتیو مورد تردید قرار گرفته است. با توجه به عوارض بالقوه، هزینه‌ها، و پیامدهای روانی، این مطالعه تلاش کرده است نشان دهد که آیا می‌توان درمان ید رادیواکتیو را در این گروه حذف کرد یا خیر.
روش‌شناسی:
طراحی مطالعه:
- کارآزمایی تصادفی، باز (Open-label)، فاز ۳، و چندمرکزی.
- اجرا در ۳۵ مرکز درمانی فرانسه بین مه ۲۰۱۳ تا مارس ۲۰۱۷.
شرکت‌کنندگان:
- تعداد کل: ۷۷۶ بیمار با سرطان تیروئید کم‌خطر.
- معیارهای ورود:
- انجام تیروئیدکتومی کامل (با یا بدون دیسکسیون گره‌های لنفاوی).
- عدم وجود یافته‌های مشکوک در سونوگرافی گردن پس از جراحی.
- بیماران با مراحل T1am یا T1b و وضعیت گره لنفاوی N0 یا Nx.
- سن بالای ۱۸ سال.
- معیارهای خروج: سرطان تیروئید با زیرگونه‌های تهاجمی یا گسترش خارج تیروئیدی.
مداخله‌ها:
- گروه بدون ید رادیواکتیو: هیچ دوزی از ید ¹³¹I دریافت نکردند.
- گروه با ید رادیواکتیو: دوز پایین ۱.۱ گیگابکرل (۳۰ میلی‌کوری) ید رادیواکتیو دریافت کردند.
پیگیری:
- اندازه‌گیری تیروگلوبولین و آنتی‌بادی تیروگلوبولین سالانه.
- سونوگرافی گردن هر دو سال یک‌بار.
- رویدادها شامل عوارض ساختاری، عملکردی، یا بیولوژیک (مانند افزایش تیروگلوبولین) ثبت شد.
یافته‌های کلیدی:
۱. نتایج کلی:
- نرخ بیماران بدون عوارض پس از ۵ سال:
- گروه بدون ید: ۹۳.۲٪.
- گروه با ید: ۹۴.۸٪.
- تفاوت: -۱.۶٪ (در محدوده غیرمعنی‌دار).
- عوارض:
- تعداد کل عوارض:
- گروه بدون ید: ۲۴ بیمار (۶.۸٪).
- گروه با ید: ۱۸ بیمار (۵.۲٪).
- نوع عوارض:
- عوارض ساختاری: ۱۱ مورد (۶ مورد در گروه بدون ید، ۵ مورد در گروه با ید).
- عوارض بیولوژیک: ۳۱ مورد (۱۸ مورد در گروه بدون ید، ۱۳ مورد در گروه با ید).
- تعداد کل عوارض:
۲. پیامدهای کلینیکی:
- هیچ تفاوت معنی‌داری در عوارض ساختاری یا نیاز به درمان‌های اضافی (جراحی یا ید) بین دو گروه وجود نداشت.
- بیماران با تیروگلوبولین بالای ۱ نانوگرم در میلی‌لیتر پس از جراحی در هر دو گروه احتمال بیشتری برای عوارض داشتند.
۳. عوامل پیش‌بینی‌کننده عوارض:
- سن بالای ۵۵ تا ۶۰ سال.
- تومورهای بزرگ‌تر.
- هیستولوژی فولیکولی.
۴. نیاز به درمان‌های اضافی:
- تعداد بیماران نیازمند درمان اضافی در هر دو گروه یکسان بود (۱۱ نفر).
بحث و نتیجه‌گیری:
- ایمنی و اثربخشی:
این مطالعه نشان داد که پیگیری بدون ید رادیواکتیو به اندازه درمان استاندارد ایمن و مؤثر است. - مزایا:
- کاهش عوارض جانبی ناشی از ید.
- کاهش هزینه‌های درمانی و بهبود کیفیت زندگی بیماران.
- پیامدهای بالینی:
- در بیماران کم‌خطر، استفاده روتین از ید رادیواکتیو ضروری نیست.
- سطح تیروگلوبولین پس از جراحی می‌تواند به عنوان یک شاخص برای تصمیم‌گیری در مورد درمان ید استفاده شود.
پیامدهای پژوهش:
این یافته‌ها می‌توانند رویکردهای درمانی را در بیماران کم‌خطر تغییر دهند و راه را برای درمان‌های کمتر تهاجمی باز کنند. ادامه پیگیری طولانی‌مدت برای بررسی عودهای دیرهنگام ضروری است.
حامیان مالی:
این مطالعه توسط وزارت بهداشت فرانسه و موسسات پژوهشی مرتبط با سرطان حمایت شد.
اگر بخش خاصی از مقاله یا جزئیات آماری بیشتری مد نظر شماست، لطفاً اطلاع دهید.
فایل مقاله:
منبع خبر: پزشکان ایرانی / تیروئیدکتومی بدون ید رادیواکتیو در بیماران مبتلا به سرطان تیروئید کم‌خطر
گردآوری و انتشار اخبار در این تارنما با هوش مصنوعی و ابزار های الکترونیکی اتوماتیک صورت می پذیرد و تمامی حقوق گردآوری و تالیف خبر متعلق به ناشر اصلی آن که در لینک فوق به آن اشاره شده است می باشد. در صورت نیاز به ارسال جوابیه یا توضیح تکمیلی علیه یا له مطلب منتشر شده صرفا از طریق مرجع اصلی خبر اقدام نمایید.
نظرات کاربران