بیمارستان فیروزآبادی، که در گذشته با نام «مریض‌خانه فیروزآبادی» شناخته می‌شد، در شمال میدان اصلی شهر ری قرار دارد. این بنا در سال ۱۳۱۳ خورشیدی در دوره پهلوی اول ساخته و وقف شد؛ دورانی که موجی از ساخت و سامان‌دهی بناهای درمانی و عمومی در کشور در جریان بود. نکته جالب درباره این بنا آن است که بر روی کتیبه سفالیِ سردر ورودی، نام خوشنویس ذکر نشده است.

بر کاشی‌کاری‌های فیروزه‌ای این سردر، جمله‌ای انسان‌دوستانه به خط استاد عمادالکتاب (۱۲۴۰–۱۳۱۵ خورشیدی) نقش بسته است:

«این مریض‌خانه وقف است بر فقرا و رعایان و غربا و بیچارگان، لعنت بر کسانی که تخلف ورزند.»

این کتیبه نفیس، یادگاری ماندگار از هنر و وقف‌نامه‌نویسی ایرانی است؛ اثری که امروزه کمتر مورد توجه قرار می‌گیرد، مگر از سوی دوستداران هنر، تاریخ و معماری سنتی. نویسنده از همین نقطه آغاز می‌کند تا در ادامه، به یاد هنرمندان و خیران نیک‌نام آن روزگار، به‌ویژه استاد عمادالکتاب و دکتر محمد فیروزآبادی، ادای احترام کند.