سندرم لینچ یکی از شایع‌ترین سندرم‌های ژنتیکی مستعد سرطان است که به دلیل تغییرات ژنتیکی در ژن‌های ترمیم ناپیوستگی DNA (MMR) ایجاد می‌شود. این سندرم خطر بالایی برای سرطان‌های کولورکتال، آندومتر، و تخمدان ایجاد می‌کند.
- خطر سرطان آندومتر: زنان مبتلا به سندرم لینچ دارای خطر ۳۷% تا ۴۸% ابتلا به سرطان آندومتر تا سن ۷۵ سالگی هستند.
- گایدلاین‌های متناقض: در سطح جهان، راهنمایی‌های متفاوتی برای نظارت بالینی زنان مبتلا به سندرم لینچ وجود دارد که نشان‌دهنده نیاز به تحقیق بیشتر است.
هدف این مطالعه بررسی اثربخشی نظارت‌های بالینی و جراحی‌های پیشگیرانه برای کاهش خطر سرطان آندومتر در این بیماران است.
روش‌ها
طرح مطالعه:
- این مطالعه کوهورت گذشته‌نگر و سراسری بر اساس داده‌های پایگاه ملی سندرم لینچ هلند (StOET) طراحی شده است.
- داده‌ها شامل زنانی بود که تا فوریه ۲۰۲۲ در این پایگاه ثبت شده بودند و اطلاعات مربوط به سرطان آندومتر از پایگاه ملی آسیب‌شناسی هلند (PALGA) استخراج شد.
تعریف گروه‌ها:
- گروه با نظارت: زنانی که حداقل دو بار تحت نظارت بالینی بین سنین ۴۰ تا ۶۰ سال قرار گرفته بودند.
- گروه بدون نظارت: زنانی که هیچ‌گونه نظارت بالینی نداشتند یا تنها یک بار مراجعه کرده بودند.
- جراحی پیشگیرانه: زنانی که هیسترکتومی پیشگیرانه انجام داده بودند.
یافته‌ها
شرکت‌کنندگان:
- از ۱۰۴۶ زن حامل سندرم لینچ، ۵۰۶ نفر تحت نظارت بالینی قرار داشتند و ۵۴۰ نفر نظارتی انجام ندادند.
نظارت بالینی:
- در زنانی که نظارت داشتند، سرطان آندومتر در ۷.۳% موارد شناسایی شد، در حالی که این میزان در گروه بدون نظارت ۲.۶% بود.
- اکثر سرطان‌ها در مرحله FIGO IA تشخیص داده شدند.
جراحی‌های پیشگیرانه:
- بیش از ۲۰% زنان، هیسترکتومی پیشگیرانه انجام دادند.
- این جراحی بیشتر در گروه سنی ۴۰ تا ۶۰ سال و عمدتاً در زنان دارای نظارت انجام شد.
بقای کلی:
- تفاوت معناداری در بقای کلی بین گروه‌های با نظارت، بدون نظارت، و کسانی که قبل از تشخیص سندرم لینچ سرطان داشتند، مشاهده نشد.
نتیجه‌گیری
- تشخیص زودهنگام: نظارت بالینی منجر به تشخیص زودهنگام سرطان آندومتر شد، اما این تشخیص زودهنگام بهبود معناداری در بقا یا کاهش نیاز به درمان‌های مکمل ایجاد نکرد.
- جراحی پیشگیرانه: هیسترکتومی به‌عنوان روشی مؤثر برای کاهش خطر سرطان شناخته شد.
- ضرورت بازنگری: استراتژی‌های فعلی پیشگیری نیازمند بازنگری و بهبود برای افزایش مشارکت و اثربخشی هستند.
بخش دوم: تحلیل دقیق داده‌ها و نتایج آماری
- ویژگی‌های جمعیت مورد مطالعه
- از ۱۰۴۶ زن مورد بررسی، ۵۰۶ نفر در گروه “با نظارت” و ۵۴۰ نفر در گروه “بدون نظارت” قرار داشتند.
- میانگین سنی در زمان تشخیص سندرم لینچ:
- گروه با نظارت: ۵۶ سال
- گروه بدون نظارت: ۶۵ سال
- ژن‌های درگیر در سندرم لینچ:
- بیشترین موارد در هر دو گروه مربوط به ژن‌های MLH1 و MSH2 بودند.
- تشخیص سرطان آندومتر
- در مجموع، ۵۱ مورد سرطان آندومتر تشخیص داده شد:
- ۳۷ مورد در گروه “با نظارت”
- ۱۴ مورد در گروه “بدون نظارت”
- اکثریت موارد در مرحله FIGO IA شناسایی شدند:
- ۶۲.۵% در گروه “با نظارت”
- ۴۶.۲% در گروه “بدون نظارت”
- جراحی‌های پیشگیرانه
- از ۱۰۴۶ زن، ۲۲۴ نفر (۲۱.۴%) هیسترکتومی پیشگیرانه انجام دادند:
- ۳۱% از گروه “با نظارت”
- ۱۲.۴% از گروه “بدون نظارت”
- میانگین سن در زمان انجام هیسترکتومی پیشگیرانه:
- گروه “با نظارت”: ۵۰ سال
- گروه “بدون نظارت”: ۴۸ سال
- بقای کلی و نیاز به درمان‌های مکمل
- تفاوت معناداری در بقای کلی بین گروه‌ها مشاهده نشد.
- تنها در دو مورد از هر گروه، نیاز به پرتودرمانی وجود داشت.
بخش سوم: تجزیه و تحلیل نتایج و مباحث
- اثربخشی نظارت‌های بالینی
- نظارت بالینی باعث افزایش تشخیص سرطان آندومتر در مراحل اولیه (FIGO IA) شد، اما این موضوع تأثیر قابل توجهی بر کاهش نیاز به درمان‌های مکمل یا افزایش بقای کلی نداشت.
- برخی از سرطان‌ها به دلیل “تشخیص زودرس” (Detection Bias) شناسایی شدند که شاید بدون نظارت هرگز تشخیص داده نمی‌شدند.
- چالش‌های نظارت بالینی
- حدود ۳۰% از زنان واجد شرایط هیچ نظارتی انجام ندادند، که می‌تواند ناشی از عواملی مانند:
- درد ناشی از نمونه‌برداری آندومتر
- نگرانی‌های فردی درباره روش‌های نظارت
- اطلاعات ناکافی یا عدم پیشنهاد نظارت توسط پزشکان باشد.
- جراحی‌های پیشگیرانه
- هیسترکتومی به‌عنوان یک روش مؤثر برای کاهش خطر سرطان آندومتر شناخته شد، به‌ویژه در زنان بالای ۴۰ سال.
- تنها یک مورد سرطان آندومتر در نمونه‌های حاصل از جراحی‌های پیشگیرانه شناسایی شد که نشان می‌دهد این جراحی‌ها به‌موقع انجام شده‌اند.
بخش چهارم: پیشنهادات و نتیجه‌گیری
- بازنگری در استراتژی‌های نظارت
- توسعه روش‌های کمتر تهاجمی مانند مشاوره از راه دور یا غربالگری مبتنی بر علائم ضروری است.
- ایجاد رویکردهای فردی‌سازی شده برای نظارت بالینی بر اساس ترجیحات و خطرات فردی هر بیمار می‌تواند اثربخشی را افزایش دهد.
- تمرکز بر آگاهی و آموزش
- افزایش آگاهی بیماران درباره خطرات سرطان آندومتر و گزینه‌های پیشگیری می‌تواند به مشارکت بیشتر در برنامه‌های نظارت و جراحی کمک کند.
- تحقیقات آینده
- انجام مطالعات بلندمدت و گسترده‌تر برای ارزیابی تأثیر نظارت‌ها و جراحی‌ها بر بقای کلی و کیفیت زندگی ضروری است.
- همکاری بین‌المللی می‌تواند در بهبود درک ما از اثربخشی این استراتژی‌ها مؤثر باشد.
گردآوری و انتشار اخبار در این تارنما با هوش مصنوعی و ابزار های الکترونیکی اتوماتیک صورت می پذیرد و تمامی حقوق گردآوری و تالیف خبر متعلق به ناشر اصلی آن که در لینک فوق به آن اشاره شده است می باشد. در صورت نیاز به ارسال جوابیه یا توضیح تکمیلی علیه یا له مطلب منتشر شده صرفا از طریق مرجع اصلی خبر اقدام نمایید.
نظرات کاربران