لیپوپروتئین (a) نوعی لیپوپروتئین است که در بالا بردن خطر بیماری‌های قلبی-عروقی و تنگی دریچه آئورت نقش دارد. اگرچه سطح این ترکیب در خون به‌طور ژنتیکی تعیین می‌شود و معمولاً در طول زندگی پایدار است، تحقیقات جدید نشان داده که کاهش آن می‌تواند خطر بیماری‌های قلبی را کاهش دهد. یکی از نوآوری‌های مهم در این زمینه مووالاپلین، یک داروی خوراکی، است که در مطالعه‌ای جدید توانست اثربخشی بالایی در کاهش این عامل خطر از خود نشان دهد.
مروری بر مطالعه
این تحقیق که در قالب یک آزمایش بالینی تصادفی، دوسوکور و کنترل‌شده با دارونما طراحی شد، به بررسی اثربخشی، ایمنی، و تحمل‌پذیری مووالاپلین پرداخت.
جزئیات طراحی مطالعه
مکان‌ها: ۴۳ مرکز در آسیا، اروپا، استرالیا، برزیل و ایالات متحده.
مدت زمان: دسامبر ۲۰۲۲ تا نوامبر ۲۰۲۳.
شرکت‌کنندگان:
۲۳۳ فرد بالای ۴۰ سال که سطح لیپوپروتئین (a) آن‌ها ۱۷۵ نانومول/لیتر یا بیشتر بود.
این افراد در معرض خطر بالای بیماری‌های قلبی-عروقی قرار داشتند، ازجمله بیمارانی با سابقه بیماری عروق کرونر، دیابت نوع ۲ یا هایپرکلسترولمی خانوادگی.
روش درمانی:
تجویز مووالاپلین در سه دوز ۱۰، ۶۰، و ۲۴۰ میلی‌گرم به مدت ۱۲ هفته.
گروه کنترل دارونما دریافت کردند.
یافته‌های کلیدی
نتایج این تحقیق نشان داد که مووالاپلین به‌طور مؤثری می‌تواند سطح لیپوپروتئین (a) را کاهش دهد و تحمل‌پذیری مناسبی دارد.
۱. کاهش چشمگیر لیپوپروتئین (a):
نتایج با آزمون پیشرفته:
کاهش‌های وابسته به دوز مشاهده شد:
۴۷.۶٪ برای دوز ۱۰ میلی‌گرم
۸۱.۷٪ برای دوز ۶۰ میلی‌گرم
۸۵.۸٪ برای دوز ۲۴۰ میلی‌گرم
مقایسه با آزمون‌های دیگر:
در آزمون‌های دیگر مانند آپولیپوپروتئین (a)-محور، کاهش‌ها به ترتیب ۴۰.۴٪، ۷۰٪ و ۶۸.۹٪ ثبت شد.
۲. تأثیرات مثبت روی سایر شاخص‌های چربی:
مووالاپلین باعث کاهش آپولیپوپروتئین B (تا ۱۶.۱٪) و LDL-C (تا ۲۱.۳٪) شد.
کاهش غلظت فسفولیپیدهای اکسیدشده که نقش مهمی در ایجاد التهابات آترواسکلروتیک دارند نیز مشاهده شد.
۳. ایمنی و تحمل‌پذیری:
هیچ عارضه جانبی نگران‌کننده‌ای گزارش نشد.
عوارض شایع (کمتر از ۵٪): اسهال، تهوع و درد عضلانی.
هیچ تغییر معناداری در فعالیت پلاسمینوژن یا نشانگرهای التهاب (مانند CRP) مشاهده نشد.
مکانیزم عملکرد مووالاپلین
مووالاپلین یک مهارکننده خوراکی کوچک‌مولکولی است که مانع از تشکیل ذرات لیپوپروتئین (a) می‌شود. این دارو:
اتصال اولیه غیرکووالانسی بین آپولیپوپروتئین (a) و آپولیپوپروتئین (B) را مهار می‌کند.
از تشکیل پیوند دی‌سولفیدی که لازمه ایجاد لیپوپروتئین (a) است، جلوگیری می‌کند.
این مکانیسم عملکرد شبیه به برخی جهش‌های طبیعی است که سطح پایین لیپوپروتئین (a) را به همراه دارند و افراد را در برابر بیماری‌های قلبی محافظت می‌کنند.
چالش‌ها و محدودیت‌ها
مدت کوتاه مطالعه (۱۲ هفته): نیاز به ارزیابی اثربخشی و ایمنی در دوره‌های طولانی‌تر وجود دارد.
ارزیابی محدود در برخی مناطق: به دلیل محدودیت ذخیره نمونه‌ها، داده‌هایی از برخی مراکز حذف شد.
تأثیرات ناشناخته: هنوز مشخص نیست که آیا کاهش لیپوپروتئین (a) با این روش منجر به کاهش واقعی در حوادث قلبی می‌شود یا خیر.
دسترسی به آزمون‌های دقیق: آزمون‌های جدید مورد استفاده در مطالعه هنوز به‌طور گسترده در دسترس بالینی نیستند.
اهمیت بالینی و افق‌های آینده
این مطالعه نشان داد که مووالاپلین می‌تواند به‌عنوان یک روش غیرتهاجمی و خوراکی برای کاهش لیپوپروتئین (a) استفاده شود.
با توجه به تحمل‌پذیری بالا و کاهش قابل‌توجه این عامل خطر، مووالاپلین می‌تواند جایگزین مناسبی برای روش‌های فعلی مانند فرایندهای تهاجمی‌تر باشد.
گام بعدی: مطالعات بزرگ‌تر و طولانی‌تر برای بررسی تأثیر مستقیم این دارو بر کاهش حوادث قلبی-عروقی ضروری است.
نتیجه‌گیری
مووالاپلین به‌عنوان اولین مهارکننده خوراکی لیپوپروتئین (a)، نویدبخش پیشرفت‌های جدید در پیشگیری از بیماری‌های قلبی است. این دارو توانست به‌طور قابل‌توجهی سطح لیپوپروتئین (a) را کاهش دهد و ایمنی و تحمل‌پذیری مناسبی از خود نشان دهد. آینده این دارو در درمان بیماری‌های قلبی-عروقی روشن به نظر می‌رسد و نتایج آن می‌تواند افق جدیدی برای میلیون‌ها بیمار در سراسر جهان ایجاد کند.
منبع خبر: پزشکان ایرانی / کاهش لیپوپروتئین (a) با مووالاپلین: راهی جدید برای پیشگیری از بیماری‌های قلبی
گردآوری و انتشار اخبار در این تارنما با هوش مصنوعی و ابزار های الکترونیکی اتوماتیک صورت می پذیرد و تمامی حقوق گردآوری و تالیف خبر متعلق به ناشر اصلی آن که در لینک فوق به آن اشاره شده است می باشد. در صورت نیاز به ارسال جوابیه یا توضیح تکمیلی علیه یا له مطلب منتشر شده صرفا از طریق مرجع اصلی خبر اقدام نمایید.
نظرات کاربران