به گزارش دوشنبه‌های دارویی، نمایشگاه بین‌المللی دارو و صنایع وابسته که همه ما با عنوان ایران‌فارما آن را می‌شناسیم، به عنوان بزرگترین رویداد تخصصی صنعت داروسازی در ایران، از سال ۱۳۹۱ به صورت سالانه در کشورمان برگزار می‌شود و توانسته است با همت سندیکای صاحبان صنایع دارویی، پلت‌فرم جامعی را برای تعاملات تجاری و تخصصی اکوسیستم دارویی فراهم آورد. بی‌تردید، فراهم نمودن فضایی آزاد و تعاملی، می‌تواند دامنه وسیعی از ابزار و وسایل لازم برای «توسعه» را در اختیار نظام دارویی و صنعت داروسازی ایران قرار دهد.
امسال نیز نهمین دور ایران‌فارما قرار است با حضور بیش از ۷۰۰ شرکت داخلی و خارجی از یازدهم مهرماه به مدت سه روز در مصلای امام خمینی (ره) برگزار شود.
با نگاهی به نظام دارویی نوین ایران، از تولید اولین داروها در داروخانه‌ها، پس از مشروطه و در زمان جنگ جهانی اول، تا تاسیس لابراتوارهای داروسازی و همچنین از افزایش تعداد اقلام دارویی وارداتی در سال‌های دهه پنجاه تا اجرای «طرح ژنریک» پس از پیروزی انقلاب اسلامی و افزایش توجه به تولید داخل، می‌توان استنباط نمود انتظارات از نظام دارویی ایران و صنعت داروسازی، از مراحل ابتدای شکل‌گیری تا کنون، ماهیتی در حال تغییر و رو به تعالی داشته است.
تردیدی نیست که سیاست‌های دارویی کشورها در سراسر جهان، خواه ناخواه تحت تاثیر چترهای سیاستگذاری بزرگ‌تر قرار می‌گیرند و تاثیرات متقابل سیستم‌های مختلف بر یکدیگر اساسا اجتناب ناپذیر است. اما در میان همه تعاملاتی که میان زیرسیستم‌های مختلف نظام سلامت کشور وجود دارد، نمی توان از نقش بسزای نمایشگاه‌های تخصصی غفلت ورزید.
راسل ایکاف از بزرگان مدیریت قرن اخیر با اشاره به تفاوت دو مفهوم «رشد» و «توسعه» که اولی را به عنوان افزایش در اندازه یا تعداد و یا افزایش در مقیاس‌های عملکرد مثل فروش ناخالص، سهم بازار، تعداد کارکنان و یا سود خالص تعریف می‌کند و در مقابل، معنای «توسعه» را افزایش ظرفیت و توانایی می‌داند، معتقد است محدودیت‌های «رشد»، لزوما «توسعه» را محدود نمی‌کنند، لیکن شرح می‌دهد در سیستم‌هایی که محدودیت‌های «رشد» بقای آنها را تهدید می‌کند، وابستگی دو مفهوم «رشد» و «توسعه» چندان دور از ذهن نیست. چراکه «توسعه» در چنین سیستم‌هایی به بقا منوط بوده و این نوع سیستم‌ها ناگزیر از افزایش کمی متغیرها یا محصولات با هدف ادامه بقای خود هستند و لاجرم کمتر به افزایش ظرفیتهای خود خواهند پرداخت.
بسیاری از فعالان حوزه صنعت داروسازی بر این باورند که بقای این صنعت در شرایط کنونی با مخاطرات جدی رو‌به‌روست. عوامل اقتصادی حاکم بر کل صنایع ایران مانند تورم شتابان در چند دهه گذشته، افزایش شاخص‌هایی مانند شدت انرژی، اثرات اقتصادی تحریم‌های ظالمانه بر علیه ایران و همچنین عوامل اجتماعی و سیاسی مانند تضعیف سرمایه‌های انسانی، افزایش مهاجرت نیروی کار، رنگ باختن ارتباط موثر میان ذینفعان (خصوصا صنعت-سیاستگذار-ساختار آموزشی) و تخلیه نظام سیاستگذاری از انرژی خرد جمعی، همگی از جمله عواملی هستند که «رشد» را در اغلب صنایع، از طریق محدودیت کمی متغیرهایی مانند سرمایه، تجهیزات و نیروی کار محدود می‌سازند.
در صنعت داروسازی عوامل یاد شده به علاوه‌ی چالش‌هایی از قبیل سیاست‌های ارزی دولت در بخش دارو، عدم دوراندیشی از سوی نظام سیاستگذاری برای تامین نقدینگی شرکت‌ها، سیاست‌های مربوط به قیمت‌گذاری فرآورده‌های دارویی، تعارضات ساختاری در بدنه ارگان نظارتی، انسداد طولانی مدت ورود داروهای جدید به فهرست دارویی ایران و بی‌ثباتی سیاست‌ها، محدودیت‌های بیشتری برای «رشد» ایجاد می‌کند.
در نتیجه پیامدهایی چون کاهش تمایل به سرمایه‌گذاری ثابت در بخش دارو و عدم امکان به روز رسانی تجهیزات را شاهد خواهیم بود. چنین شرایطی در صورت تداوم، منجر به کاهش کیفیت و سلب اعتماد جامعه پزشکی و مردم از داروهای تولید داخل شده، کاهش شانس حضور داروهای ایرانی در بازارهای منطقه‌ای و بین‌المللی را در پی خواهد داشت. مجموعه عوامل فوق، بقای صنعت داروسازی را به مخاطره می‌اندازد. لذا جای تعجب نخواهد بود اگر به مرور زمان، صنعت داروسازی، تنها در اندیشه حفظ بقای خود بوده، هزینه‌های تحقیق و توسعه را صرف تولید محصولات پیشین در قالب به شدت محدود شده‌ای از توان تکنولوژیک کند.
در اینجا با بازگشت به بحث برگزاری نمایشگاه ایران‌فارما و با توجه به کارکرد آن یعنی معرفی پتانسیل‌ها و ظرفیتهای صنعت داروسازی کشور، جلب سرمایه، ایجاد فرصت‌های صادراتی و شبکه‌سازی و گفتگو در حیطه‌های مختلف زنجیره تامین دارو، می‌توان نتیجه گرفت تمامی اهداف یاد شده در ساحت «توسعه‌گرایی» معنا خواهند یافت و برگزاری اینگونه رویدادها علاوه بر صحنه نمایش «رشد» صنعت داروسازی، خواهد توانست به ابزار قدرتمندی برای به حرکت درآوردن چرخ‌دهنده‌های «توسعه» در این صنعت بدل شود.دکتر فروزان طاهری دستیار گروه اقتصاد و مدیریت دارو دانشگاه علوم پزشکی تهران
امسال نیز نهمین دور ایران‌فارما قرار است با حضور بیش از ۷۰۰ شرکت داخلی و خارجی از یازدهم مهرماه به مدت سه روز در مصلای امام خمینی (ره) برگزار شود.
با نگاهی به نظام دارویی نوین ایران، از تولید اولین داروها در داروخانه‌ها، پس از مشروطه و در زمان جنگ جهانی اول، تا تاسیس لابراتوارهای داروسازی و همچنین از افزایش تعداد اقلام دارویی وارداتی در سال‌های دهه پنجاه تا اجرای «طرح ژنریک» پس از پیروزی انقلاب اسلامی و افزایش توجه به تولید داخل، می‌توان استنباط نمود انتظارات از نظام دارویی ایران و صنعت داروسازی، از مراحل ابتدای شکل‌گیری تا کنون، ماهیتی در حال تغییر و رو به تعالی داشته است.
تردیدی نیست که سیاست‌های دارویی کشورها در سراسر جهان، خواه ناخواه تحت تاثیر چترهای سیاستگذاری بزرگ‌تر قرار می‌گیرند و تاثیرات متقابل سیستم‌های مختلف بر یکدیگر اساسا اجتناب ناپذیر است. اما در میان همه تعاملاتی که میان زیرسیستم‌های مختلف نظام سلامت کشور وجود دارد، نمی توان از نقش بسزای نمایشگاه‌های تخصصی غفلت ورزید.
راسل ایکاف از بزرگان مدیریت قرن اخیر با اشاره به تفاوت دو مفهوم «رشد» و «توسعه» که اولی را به عنوان افزایش در اندازه یا تعداد و یا افزایش در مقیاس‌های عملکرد مثل فروش ناخالص، سهم بازار، تعداد کارکنان و یا سود خالص تعریف می‌کند و در مقابل، معنای «توسعه» را افزایش ظرفیت و توانایی می‌داند، معتقد است محدودیت‌های «رشد»، لزوما «توسعه» را محدود نمی‌کنند، لیکن شرح می‌دهد در سیستم‌هایی که محدودیت‌های «رشد» بقای آنها را تهدید می‌کند، وابستگی دو مفهوم «رشد» و «توسعه» چندان دور از ذهن نیست. چراکه «توسعه» در چنین سیستم‌هایی به بقا منوط بوده و این نوع سیستم‌ها ناگزیر از افزایش کمی متغیرها یا محصولات با هدف ادامه بقای خود هستند و لاجرم کمتر به افزایش ظرفیتهای خود خواهند پرداخت.
بسیاری از فعالان حوزه صنعت داروسازی بر این باورند که بقای این صنعت در شرایط کنونی با مخاطرات جدی رو‌به‌روست. عوامل اقتصادی حاکم بر کل صنایع ایران مانند تورم شتابان در چند دهه گذشته، افزایش شاخص‌هایی مانند شدت انرژی، اثرات اقتصادی تحریم‌های ظالمانه بر علیه ایران و همچنین عوامل اجتماعی و سیاسی مانند تضعیف سرمایه‌های انسانی، افزایش مهاجرت نیروی کار، رنگ باختن ارتباط موثر میان ذینفعان (خصوصا صنعت-سیاستگذار-ساختار آموزشی) و تخلیه نظام سیاستگذاری از انرژی خرد جمعی، همگی از جمله عواملی هستند که «رشد» را در اغلب صنایع، از طریق محدودیت کمی متغیرهایی مانند سرمایه، تجهیزات و نیروی کار محدود می‌سازند.
در صنعت داروسازی عوامل یاد شده به علاوه‌ی چالش‌هایی از قبیل سیاست‌های ارزی دولت در بخش دارو، عدم دوراندیشی از سوی نظام سیاستگذاری برای تامین نقدینگی شرکت‌ها، سیاست‌های مربوط به قیمت‌گذاری فرآورده‌های دارویی، تعارضات ساختاری در بدنه ارگان نظارتی، انسداد طولانی مدت ورود داروهای جدید به فهرست دارویی ایران و بی‌ثباتی سیاست‌ها، محدودیت‌های بیشتری برای «رشد» ایجاد می‌کند.
در نتیجه پیامدهایی چون کاهش تمایل به سرمایه‌گذاری ثابت در بخش دارو و عدم امکان به روز رسانی تجهیزات را شاهد خواهیم بود. چنین شرایطی در صورت تداوم، منجر به کاهش کیفیت و سلب اعتماد جامعه پزشکی و مردم از داروهای تولید داخل شده، کاهش شانس حضور داروهای ایرانی در بازارهای منطقه‌ای و بین‌المللی را در پی خواهد داشت. مجموعه عوامل فوق، بقای صنعت داروسازی را به مخاطره می‌اندازد. لذا جای تعجب نخواهد بود اگر به مرور زمان، صنعت داروسازی، تنها در اندیشه حفظ بقای خود بوده، هزینه‌های تحقیق و توسعه را صرف تولید محصولات پیشین در قالب به شدت محدود شده‌ای از توان تکنولوژیک کند.
در اینجا با بازگشت به بحث برگزاری نمایشگاه ایران‌فارما و با توجه به کارکرد آن یعنی معرفی پتانسیل‌ها و ظرفیتهای صنعت داروسازی کشور، جلب سرمایه، ایجاد فرصت‌های صادراتی و شبکه‌سازی و گفتگو در حیطه‌های مختلف زنجیره تامین دارو، می‌توان نتیجه گرفت تمامی اهداف یاد شده در ساحت «توسعه‌گرایی» معنا خواهند یافت و برگزاری اینگونه رویدادها علاوه بر صحنه نمایش «رشد» صنعت داروسازی، خواهد توانست به ابزار قدرتمندی برای به حرکت درآوردن چرخ‌دهنده‌های «توسعه» در این صنعت بدل شود.دکتر فروزان طاهری دستیار گروه اقتصاد و مدیریت دارو دانشگاه علوم پزشکی تهران
منبع خبر: ایران فارما / ایران‌فارما ابزار پر قدرت توسعه در صنعت داروسازی و نظام دارویی
گردآوری و انتشار اخبار در این تارنما با هوش مصنوعی و ابزار های الکترونیکی اتوماتیک صورت می پذیرد و تمامی حقوق گردآوری و تالیف خبر متعلق به ناشر اصلی آن که در لینک فوق به آن اشاره شده است می باشد. در صورت نیاز به ارسال جوابیه یا توضیح تکمیلی علیه یا له مطلب منتشر شده صرفا از طریق مرجع اصلی خبر اقدام نمایید.
نظرات کاربران